Infografika ukazuje jedną z najbardziej rozpowszechnionych etymologii słowa opica. Pochodzenie słowiańskiej nazwy kontynuowanej przez polskie opica jest bowiem dyskusyjne. Niektórzy badacze interpretują ją jako germańską pożyczkę, inni wyznają odwrotny pogląd: traktują staro-wysoko-niemieckie affo jako słowiańską pożyczkę. Jeszcze inni skłonni są upatrywać w polskim opica i niemieckim Affe kontynuanty bardzo starej, praindoeuropejskiej pożyczki z języków bliskowschodnich, na co miałoby ukazywać akadyjskie uḳūpu, starohebrajskie ḳôp, aramejskie ḳōpā ‘małpa’. Przyjmując powyższą hipotezę, polskie opica należałoby intepretować jako kontynuant odziedziczonej z epoki praindoeuropejskiej prasłowiańskiej nazwy małpy. Ową pradawną nazwę zachowały niektóre języki słowiańskie: czeskie, słowackie opice, słoweńskie opica.
Bibliografia:
- Boryś W. (2010), Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków.
- Klein E. (1966), Etymological Dictionary of the English Language, vol. I, Amsterdam–London–New York.
- Machek V. (1968), Etymologický slovnìk jazyka českého, druhé, opravené a doplněné vydáni, Praha.
- Schuster-Šewc H. (1988), Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober- und niedersorbischen Sprache, h. 22, Bautzen.
- Słownik polszczyzny XVI wieku (1992), red. K. Wilczewska, M. Borecki, t. XXI, Wrocław–Warszawa–Kraków.
- Гамкрелидзе Т. В., Иванов В. В. (1983), Индоевропейский язык и индоевропейцы. Реконструкция и историко-типологический анализ праязыка и протокультуры, ч. II, Тбилиси
- Етимологiчный словник української мови (1989), гол. ред. О.С. Мельничук, т. 3, Київ.
- Фасмер М. (1987), Этимологический словарь русского языка, перевод с нем. и доп. О. Н. Трубачева, т. III, Москва.
Informacja zawarta w materiale graficznym (dla korzystających z czytnika ekranowego):
Etymologia słowa MAŁPA
- Zapożyczenie z niemieckiego Maulaffe ‘małpa’, które utworzone zostało od Maul ‘pysk’ i Affe ‘małpa’.
- Znaczenie etymologiczne: ‘małpa z rozwartym pyskiem’.
- Niemieckie Affe spokrewnione jest z angielskim ape ‘małpa (bezogonowa)’. W języku staro-wysoko-niemieckim słowo to miało postać affo, skąd zostało zapożyczone przez Słowian w formie *opъ, kontynuowanej przez staropolskie opica (według innej hipotezy kierunek zapożyczenia był odwrotny). Opica ostatecznie została wyparta przez synonimiczną małpę, poświadczoną od XV wieku.
MENAŻERIA ETYMOLOGICZNA 