Mormi z Nepalu

Mormi borneański i mormi złocisty na XIX-wiecznych rycinach autorstwa J. Wolfa i J. Smita; źródło: Wikimedia Commons (DP).

Mormi to nazwa odnosząca się do dwóch mało znanych gatunków kotowatych: mormi złocistego, zamieszkującego Azję południowo-wschodnią, od Himalajów po Malezję i Sumatrę, i mormi borneańskiego, endemicznego przedstawiciela fauny wyspy Borneo. Oba widnieją w międzynarodowej „Czerwonej księdze gatunków zagrożonych”: mormi złocisty jako bliski zagrożenia, a mormi borneański jako zagrożony wyginięciem. Zwierzęta te prowadzą niezwykle skryty tryb życia i większość informacji o ich zwyczajach pochodzi z obserwacji osobników przebywających w niewoli.

Równie tajemnicza wydaje się ich polska nazwa mormi, tym bardziej że współcześnie noszą ją owe koty prawdopodobnie tylko w naszym języku. Początkowo nazwa ta odnosiła się do mormi złocistego (Catopuma temminckii); mormi borneański (Catopuma badia) otrzymał ją po tym, jak okazał się bliskim krewnym mormi złocistego i tak jak on zaklasyfikowany został do rodzaju Catopuma.

Angielsko-nepalski trop

Odpowiedzią na pytanie, skąd się wzięła w polskiej zoologii owa nazwa, jest dawna angielska nazwa zwyczajowa mormi złocistego: moormi cat (notowana także jako murmi cat) i jego dawna nazwa naukowa: Felis moormensis. Ich autorem jest XIX-wieczny przyrodnik i etnolog Brian H. Hodgson, który przez długi okres swojego życia mieszkał w Nepalu, gdzie zajmował się między innymi badaniem tamtejszej fauny. Jednym z dostarczonych Hodgsonowi okazów zwierząt był właśnie mormi złocisty, złapany w gęstym lesie porastającym zbocza Himalajów. Zwierzę to było odkryciem nie tylko dla Hodgsona, ale także dla tubylców, którzy nie mieli pojęcia o istnieniu takiego czteronożnego „sąsiada”. A skoro mormi nie istniał w świadomości miejscowej ludności, to nie miał też lokalnej nazwy, którą mógłby wykorzystać wspomniany badacz w charakterze nazwy nowego gatunku kota. Nadał mu więc Hodgson nazwy nawiązujące do ludności Murmi (w języku angielskim etnonim ten notowany jest w formach Moormi i Murmi), zamieszkującej tereny, z których pochodził pojmany mormi, i znanej szerzej współcześnie jako Tamangowie.

„Moormi, name of the tribe inhabiting that part of the hills in which the Cat was taken (…). It is, doubtless, new; and the name I have given it will do as well as another”. B. H. Hodgson
Przedstawiciele nepalskiej grupy etnicznej Murmi na XIX-wiecznych fotografiach. Od nazwy tej ludności pochodzi stosowana w polskiej zoologii nazwa „mormi”, odnosząca się do dwóch gatunków azjatyckich dzikich kotów. Grafika na podstawie prac zaczerpniętych z publikacji „The people of India…”; źródło: Archive (DP).

Mormi z tamang

Niektóre źródła podają, że nazwa Murmi to endoetnonim, którego używają na określenie samych siebie Tamangowie zamieszkujący wschodnie tereny Nepalu. Ale można się też spotkać z informacją, że nazwa ta stosowana jest w odniesieniu do Tamangów przez nepalskie grupy etniczne Lepcza i Kirata. Francuski antropolog i etnolog Marc Gaborieau podaje, że nazwa Murmi była w powszechnym użyciu wśród Europejczyków w XIX wieku i że oznacza ona w języku Tamangów ‘starostę wioski’. Inna hipoteza dotycząca etymologii omawianego etnonimu głosi, że pochodzi on od tybetańskich słów mur ‘granica’ i mi ‘ludzie’, a więc oznacza dosłownie ‘ludzi żyjących na granicy (kraju)’. Słowo Murmi miało ponoć także negatywny wydźwięk i używane było jako pogardliwe określenie Tamangów, którzy jeszcze w ubiegłym wieku należeli do jednej z najbardziej dyskryminowanych nepalskich grup etnicznych.

Niewykluczone zatem, że nazwa naszych dzisiejszych bohaterów – która, jak widać z powyższego, powinna brzmieć raczej murmi – ma swoje źródło w języku tamang (zaliczanym do grupy tybeto-birmańskiej) – tym językiem bowiem posługują się Tamangowie. Czyli koniec końców egzotyczne koty mormi noszą w polszczyźnie równie egzotyczną nazwę – rodem z nepalskich Himalajów.

♣♣♣

A dla zaintrygowanych mormi nie tylko etymologicznie – mała dawka kociego piękna (niestety, z ogrodów zoologicznych):


Bibliografia:

Dodaj komentarz